Στον κόσμο της αμπελουργίας, μια από τις πιο ευεργετικές και βιώσιμες πρακτικές είναι η χρήση της κάλυψης της βλάστησης μεταξύ των αμπελώνων. Αυτή η τεχνική, γνωστή ως "enherbement" στα γαλλικά, συνεπάγεται τη φύτευση ορισμένων ειδών φυτών μεταξύ των τάξεων των αμπέλων. Ο κύριος στόχος του είναι να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό μικροκλίμα για την ανάπτυξη του αμπέλου, να περιορίσει την ανάπτυξη των ζιζανίων και να βελτιώσει τη δομή του εδάφους.
Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα εργοστάσια κάλυψης στην αμπελουργία περιλαμβάνουν το Alfalfa, το Clover, το Esparceta, το Veza, το Lupine και τη Rye. Η επιλογή των φυτικών ειδών εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως τα χαρακτηριστικά του εδάφους, το τοπικό κλίμα και τους συγκεκριμένους στόχους του αμπελώτη.
Οφέλη από το κάλυμμα των λαχανικών
-
Έλεγχος ζιζανίων: Η κάλυψη της βλάστησης ανταγωνίζεται αποτελεσματικά τα ζιζάνια, μειώνοντας την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό της.
-
Βελτίωση γονιμότητας του εδάφους: Αυτά τα φυτά εμπλουτίζουν το έδαφος κατά τον καθορισμό του αζώτου μέσω οζιδώματος και απελευθερώνουν οργανική ύλη μετά την κοπή. Αυτό συμβάλλει σημαντικά στη γονιμότητα και την υγεία του εδάφους.
-
Πρόληψη διάβρωσης: Το κάλυμμα των φυτών προστατεύει την επιφάνεια του εδάφους, ειδικά σε κεκλιμένο έδαφος, εμποδίζοντας τη διάβρωση. Επιπλέον, βοηθά στη ρύθμιση της ροής του νερού και στη διατήρηση της υγρασίας κατά τη διάρκεια περιόδων ξηρασίας.
Εφαρμογή και συντήρηση
Η διαδικασία δημιουργίας ενός λαχανικού σε ένα αμπελώνα πραγματοποιείται συνήθως κάθε 4 έως 6 χρόνια. Το πρώτο έτος είναι αφιερωμένο στο έργο και τη μαγνητοσκόπηση της γης για την ενσωμάτωση των αποβλήτων καλλιεργειών από το προηγούμενο έτος. Το δεύτερο έτος, η γη παραμένει σε αγρανάπαυση ή σπορά με μια πράσινη καλλιέργεια λιπασμάτων. Από το τρίτο έτος, γίνονται επαναλαμβανόμενες περικοπές για τον έλεγχο των ζιζανίων χωρίς να επηρεαστεί η ανάπτυξη του αμπέλου.
συμπέρασμα
Η χρήση των εγκαταστάσεων κάλυψης στην αμπελουργία δεν είναι μόνο μια αποτελεσματική στρατηγική για τη βιώσιμη διαχείριση του αμπελώνα, αλλά και συμβάλλει στη γενική υγεία του οικοσυστήματος. Αυτή η πρακτική καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο η αμπελουργία μπορεί να είναι βιώσιμη και σεβασμό στο περιβάλλον, βελτιώνοντας παράλληλα την ποιότητα και την υγεία των αμπέλων.