W świecie uprawy winorośli jedną z najbardziej korzystnych i zrównoważonych praktyk jest zastosowanie pokrycia roślinności wśród winnic. Ta technika, znana jako „enherbement” po francusku, implikuje sadzenie niektórych gatunków roślin między szeregami winorośli. Jego głównym celem jest stworzenie korzystnego mikroklimatu dla wzrostu winorośli, ograniczenie rozwoju chwastów i poprawa struktury gleby.
Najczęściej stosowane rośliny pokrycia w uprawie winorośli obejmują lucerna, koniczyna, esparceta, Veza, tocznianie i żyto. Wybór gatunków roślin zależy od kilku czynników, takich jak cechy terenu, lokalny klimat i specyficzne cele ciężaru.
Korzyści z osłony warzywnej
-
Kontrola chwastów: Pokrycie roślinności skutecznie konkuruje z chwastami, zmniejszając jego wzrost i proliferację.
-
Poprawa płodności gleby: Rośliny te wzbogacają glebę podczas mocowania azotu przez guzowanie i uwalnianie materii organicznej po cięciu. Przyczynia się to znacząco do płodności i zdrowia gleby.
-
Zapobieganie erozji: Pokrycie rośliny chroni powierzchnię gleby, szczególnie w pochylonym terenie, zapobiegając erozji. Ponadto pomaga regulować przepływ wody i oszczędzać wilgoć w okresach suszy.
Wdrażanie i konserwacja
Proces ustanawiania pokrywy warzywnej w winnicy jest zwykle przeprowadzany co 4 do 6 lat. Pierwszy rok poświęcony jest pracy i kręceniu ziemi w celu włączenia odpadów uprawnych z poprzedniego roku. Drugi rok ziemia pozostaje w odłogach lub zasiana zieloną uprawą nawozu. Od trzeciego roku powtarzające się cięcia są wytwarzane w celu kontrolowania chwastów bez wpływu na wzrost winorośli.
Wniosek
Zastosowanie zakładów w uprawie winorośli jest nie tylko skuteczną strategią zrównoważonego zarządzania winnicą, ale także przyczynia się do ogólnego zdrowia ekosystemu. Ta praktyka pokazuje, w jaki sposób uporczywa może być zrównoważona i szanowana dla środowiska, jednocześnie poprawiając jakość i zdrowie winorośli.